Instytucje i organizacje wpływające na rozwój sylwanoturystyki
DOI:
https://doi.org/10.24917/20845456.13.2Słowa kluczowe:
instytucje i organizacje; motywy uprawiania sylwanoturystyki; obszary leśne; sylwanoturystyka.Abstrakt
Rozwój sylwanoturystyki może być intensywniejszy przy ścisłej współpracy instytucji i organizacji na rzecz jej rozwoju. Sylwanoturystyka, jest to forma turystyki organizowana na obszarach leśnych. Taka forma wypoczynku stwarza szanse aktywizacji wielu instytucjom, jednostkom gospodarczym, a także obszarom o szczególnie wysokim stopniu zalesienia. Obszary leśne posiadają niepowtarzalne i jedyne w swoim rodzaju walory turystyczne, które powinny być wykorzystywane przez społeczeństwo, a sprawnie działające instytucje i organizacje powinny skutecznie wspierać jej rozwój. Sylwanoturystyka, jako forma wypoczynku i rekreacji musi mieć motywację do dynamicznego rozwoju, a przy tym muszą być trafnie dobrane środki promocji. Celem opracowania jest zaprezentowanie dominujących instytucji i organizacji, wspomagających procesy rozwojowe sylwanoturystyki oraz określenie ich roli i znaczenia w systemie organizacyjnym. W opracowaniu artykułu wykorzystano literaturę specjalistyczną oraz metodę obserwacji.
Bibliografia
Commons, J.R. (1934). Institutional Economics. New York: Macmillian.
Chmielewska-Gill, W. (1998). Procesy dostosowawcze w sferze instytucjonalnej polskiego rolnictwa. W: Integracja polskiej wsi i rolnictwa z Unią Europejską, Wspólna polityka rolna, Fundusze strukturalne. Warszawa: FAPA.
Centrum Informacyjne Lasów Państwowych. Warszawa: 2014.
Europejski Fundusz Rolny na Rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (Dz. U. nr 64, poz. 427).
Gaworecki, W.W. (2010). Turystyka. Warszawa: PWE.
Griffin, R.W. (2004). Podstawy zarządzania organizacjami. Warszawa: PWN. Internetowy System Aktów Prawnych (Dz. U. z 2011 r. nr 12, poz. 59).
Kłodziński, M., Wilkin J. (1998). Rozwój obszarów wiejskich w Polsce. W: Identyfikacja priorytetów w modernizacji sektora rolno-spożywczego w Polsce. Warszawa: Wyd. FAPA.
Kotarbiński, T. (1969). Traktat o dobrej robocie. Wrocław–Warszawa–Kraków: Ossolineum.
Michałowski, K., Łagowska, B. (2007). Wybrane elementy turystyki wiejskiej ze szczególnym uwzględnieniem turystyki i rekreacji na obszarach zalesionych. W: M. Jalinik (red.), Rozwój turystyki na obszarach wiejskich. Białystok: Wyd. Politechniki Białostockiej.
Muszyńska, B. (2000). Walory zdrowotne zbiorowisk leśnych. W: K. Pieńkoś(red.), Problemy turystyki i rekreacji w lasach Polski. Komisja Inżynierii Leśnej i Gospodarki Wodnej, Warszawa: Wyd. PTL.
North, D.C. (1990). Institutions, Institutional Change and Economic Perfomance, New York: Cambridge University Press.
North, D.C. (1991). Institutions, Journal of Economic Perspectives, 5.
North, D.C. (1994). Economic Performace Through Time, American Economic Review, 84.
Ossowska, M. (1958). Motywy postępowania. Warszawa: Książka i Wiedza.
Przecławski, K. (1996). Człowiek a turystyka. Zarys socjologii turystyki. Kraków: Albis.
Sikorski, Cz. (1988). Projektowanie i rozwój organizacji i instytucji. Warszawa: PWE.
Wilkin J. (1995). Instytucjonalne zaplecze polskiego rolnictwa, jego stan i znaczenie w procesie integracji europejskiej. W: Problemy rolnictwa południowo-wschodniego regionu Polski w procesie integracji z rolnictwem krajów Unii Europejskiej. Rzeszów: Regionalny Ośrodek FAPA.
Włodkiewicz W. (1986). Prawo rzymskie. Warszawa: Słownik encyklopedyczny.
www.maskulinskie.bialystok.lasy.gov.pl/.../-/asset...-/pop_up?_
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Złożenie artykułu do druku oznacza wyrażenie zgody na bezpłatne (tj. bez honorariów autorskich) przeniesienie autorskich praw majątkowych na Wydawcę i zezwolenie na wydanie pracy w postaci drukowanej w dowolnej liczbie egzemplarzy oraz zamieszczenie jej w postaci otwartego dostępu na stronie internetowej czasopisma, w bibliotekach cyfrowych oraz innych cyfrowych platformach wydawniczych, z którymi Wydawca zawarł lub zawrze stosowne porozumienie o udostępnianiu. W przypadku artykułów wieloautorskich przyjmuje się, że autor zgłaszający pracę („correspondingauthor”) ma pełnomocnictwo do reprezentowania pozostałych współautorów w tym zakresie. Autorzy są proszeni o podpisanie stosownego oświadczenia w tej sprawie.
