Źródła innowacji pedagogicznych w nauczaniu i uczeniu się geografii – wybrane zagadnienia
Słowa kluczowe:
innowacje pedagogiczne, geografia, podręczniki szkolne do geografii, program nauczaniaAbstrakt
Termin innowacja pojawia się często w różnych kontekstach. W ostatnich latach obserwujemy wzrost liczby publikacji o innowacjach pedagogicznych w dydaktyce geografii. Zainteresowanie tą tematyką wynika z wielu czynników. Do istotnych należą zachodzące zmiany społeczno-gospodarcze i kulturowe, rozwój geografii oraz poszukiwanie nowych koncepcji kształcenia. Celem podjętego studium było rozpoznanie źródeł innowacji pedagogicznych oraz ich wpływu na treści programowe i ich egzemplifikacje w podręcznikach szkolnych do geografii. Dokonano analizy i oceny programów nauczania geografii i wybranych podręczników. We wprowadzeniu przedstawiono rozumienie pojęcia innowacji w pedagogice, a następnie dokonano analizy wybranych źródeł innowacji w nauczaniu geografii. W drugiej części przedstawiono wyniki analizy i oceny wpływu wyróżnionych źródeł innowacji na zmiany programów nauczania geografii i podręczników szkolnych.Bibliografia
Augustyniak, M. (1997). Dynamiczne oblicze Ziemi w polskich podręcznikach geografii. Sosnowiec: Wydawnictwo UŚ.
Balderstone, D. (Ed.) (2009). Secondary Geography. Handbook. Sheffield: Geographical Association.
Der Lehrplan für die Unterstufe der allgemeinbildenden höheren Schulen. Bundesgesetzblatt für die Österreich, Nr 88/1985, Nr 591/1986. In: Beiträge zur Lehrerfortbildung. Band 33. Schulgeographie in Mitteleuropa. OBV Viena 1990.
Dziennik Urzędowy z dnia 26 sierpnia 2011 r. Nr 176, poz. 1051.
Geografia kl. V–VIII. Program nauczania w 8-letniej szkole podstawowej. (1962). Warszawa: PZWS.
Geography in the National Curriculum. (1995). Department For Education. London: HMSO.
Graves, N. (1982). New UNESCO Source Book for Geography Teaching. Paris: UNESCO.
Graves, N. (2001). School Textbook Research: The case of geography 1800–2000. London: Institute of Education. University of Education.
Grundlehrplan Geographie. Ein Vorschlag. (1999). VDSG Bretten.
Haubrich, H. (Ed.) (2006). Geographie unterrichten lernen. Die neue Didaktik der Geographie konkret. München, Düsseldorf, Stuttgart, Oldenburg: GmbH.
Huberman, M. (2006). Innovation up Close. Improvement work. London: Springer.
Luck, J. (2003). Does Geography Shape the Nature of an Educational Innovation? Journal of Research in Rural Education, 18(3), 152–158.
Okoń, W. (2007). Słownik pedagogiczny. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”.
Palka, S. (1988). Innowacje dydaktyczne jako czynnik rozwoju aktywności twórczej dziecka. W: S. Popek (red.), Aktywność twórcza dzieci i młodzieży. Warszawa: WSiP.
Pietrasiński, J. (1970). Ogólne i psychologiczne zagadnienie innowacji. Warszawa: PWN.
Piskorz, S. (1997). Zarys dydaktyki geografii. Warszawa: PWN.
Podstawa programowa kształcenia ogólnego dla szkół podstawowych i gimnazjum. (1999). Warszawa: MEN.
Podstawa programowa kształcenia ogólnego, t. 5, Edukacja przyrodnicza. (2009). Warszawa: MEN.
Program nauczania w szkole podstawowej. (1959). Warszawa: PZWS.
Program szkoły podstawowej. Geografia klasy IV–VIII. (1983). Warszawa: WSiP.
Pulinowa, M.Z. (1994). Teoretyczne podstawy szkolnej geografii. Czasopismo Geograficzne, t. 65, 3–4, 357–367.
Rawding, Ch. (2013). Effective Innovation in the Secondary Geography Curriculum: a practical guide. London and New York: Routledge.
Smak, E. (1997). Z zagadnień innowatyki pedagogicznej. Opole: Uniwersytet Pedagogiczny.
Tracz, M. (2007). Nauczanie geografii w Niemczech – założenia, cele i treści kształcenia. W: B. Wójtowicz (red.), Kształcenie geograficzne we współczesnym świecie. Różnorodność koncepcji kształcenia. Kielce: Akademia Świętokrzyska, 129–141.
Walford, R. (1995). Geography 15–19: retrospect and prospect. W: E.M. Rowling & R.A. Daugherly (Eds.), Geography into the Twenty-first Century. 135–138.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Złożenie artykułu do druku oznacza wyrażenie zgody na bezpłatne (tj. bez honorariów autorskich) przeniesienie autorskich praw majątkowych na Wydawcę i zezwolenie na wydanie pracy w postaci drukowanej w dowolnej liczbie egzemplarzy oraz zamieszczenie jej w postaci otwartego dostępu na stronie internetowej czasopisma, w bibliotekach cyfrowych oraz innych cyfrowych platformach wydawniczych, z którymi Wydawca zawarł lub zawrze stosowne porozumienie o udostępnianiu. W przypadku artykułów wieloautorskich przyjmuje się, że autor zgłaszający pracę („correspondingauthor”) ma pełnomocnictwo do reprezentowania pozostałych współautorów w tym zakresie. Autorzy są proszeni o podpisanie stosownego oświadczenia w tej sprawie.
