Wybrane narzędzia marketingu społecznościowego wykorzystywane w opolskich hotelach
DOI:
https://doi.org/10.24917/20845456.13.3Słowa kluczowe:
hotele; Internet; marketing społecznościowy; OpoleAbstrakt
Wyniki badań wskazują na dużą skuteczność narzędzi internetowych w procesie komunikacji marketingowej na rynku hotelowym. Internet zmienia rynek z miejsca, na przestrzeń, osobiste kontakty kupującego i sprzedającego uzupełnia o działania za pośrednictwem sieci. Przede wszystkim jednak poprawia pozycję transakcyjną konsumenta poprzez zmniejszenie asymetrii informacji. Zalety wykorzystania Internetu w marketingu, wynikają przede wszystkim z jego cech użytkowych, do których można zaliczyć przede wszystkim: globalny zasięg oddziaływania, szybkość reakcji, multimedialny charakter, brak ograniczeń czasowych, elastyczność działania, interaktywność i przyjazny charakter dla środowiska przyrodniczego. Celem poznawczym pracy jest identyfikacja głównych narzędzi marketingu społecznościowego wykorzystywanych na opolskim rynku hotelowym. Wyniki badań przeprowadzonych wśród pracowników i gości opolskich hoteli, wskazują na malejące znaczenie tradycyjnych mediów w komunikacji marketingowej. Badani wskazywali natomiast na duże znaczenie mediów społecznościowych w tym procesie. Najpopularniejsze z nich to: Facebook, Twitter, Instagram, Youtube oraz Pinterest. Wśród pozostałych narzędzi społecznościowych stosowano: biuletyny e-mailowe, widgety, głosowania, fora dyskusyjne oraz podcasty. W kontekście uzyskanych wyników badań należy spodziewać się dalszego rozwoju i wzrostu znaczenia marketingu społecznościowego na rynku hotelowym.
Bibliografia
Całka, A., Mróz-Gorgoń, B. (2014). Rola mediów społecznościowych w procesie komunikacji marketingowej – przykład marek modowych. Marketing i Rynek, 11, 123–131.
Jasiulewicz, A. (2014). Marketing społecznościowy na portalu Facebook jako forma komunikowania się firmy z rynkiem. Marketing i Rynek, 8, 473–479.
Juga, B. (2001). Media, komunikacja, biznes elektroniczny. Warszawa: Difin.
Kachniewska, M. (2015). Potencjał mediów społecznościowych w obszarze popularyzacji aktywności turystycznej. Rozprawy Naukowe Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu, 50, 35–48.
Kheiri, B., Miralbell, O. (2016). Media społecznościowe a e-marketing hotelarski w Iranie – przykład Parsian International Hotels. Turyzm, 26(2), 15–22.
Królewski, J. (2013). E-marketing. Współczesne trendy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Kumar, V. (2012). Turning Facebook fan into product endorsers. MIT Sloan Management Review, 2, 1–4.
Lotko, A. (2013). Marketing wobec ponowoczesności. Warszawa: CeDeWu.
Puciato, D. (2014). Wybrane aspekty ruchu turystycznego na Opolszczyźnie w 2012 roku. Rozprawy Naukowe Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu, 46, 155–170.
Puciato, D. (2016). Przedsiębiorstwo hotelowe. Aspekty ekonomiczne, finansowe i organizacyjne. Warszawa: Difin.
Puciato, D., Grabiński, T. (2015). Ocena wybranych aspektów produktu turystycznego Opolszczyzny w świetle badań ruchu turystycznego. Folia Turistica, 34, 43–67.
Sidorkiewicz, M. (2013). Use of Facebook in promotion of hotel services. W: Responsible tourism 2020. Varna: The College of Tourism in Varna, 199–208.
Świątek-Barylska, I. (2012). Media społecznościowe jako potencjalne źródło kryzysu. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego Ekonomiczne Problemy Usług, 88, 817–825.
Turner, J., Shah, R. (2015). Jak zarabiać w mediach społecznościowych. Rozwijaj firmę dzięki nowoczesnym narzędziom marketingowym. Warszawa: One Press.
Zajadacz, A. (2017). Media społecznościowe w procesie planowania rozwoju turystyki w skali regionalnej. Ekonomiczne Problemy Turystyki, 37, 127–146. DOI: 10.18276/ept.2017.1.37-10.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Złożenie artykułu do druku oznacza wyrażenie zgody na bezpłatne (tj. bez honorariów autorskich) przeniesienie autorskich praw majątkowych na Wydawcę i zezwolenie na wydanie pracy w postaci drukowanej w dowolnej liczbie egzemplarzy oraz zamieszczenie jej w postaci otwartego dostępu na stronie internetowej czasopisma, w bibliotekach cyfrowych oraz innych cyfrowych platformach wydawniczych, z którymi Wydawca zawarł lub zawrze stosowne porozumienie o udostępnianiu. W przypadku artykułów wieloautorskich przyjmuje się, że autor zgłaszający pracę („correspondingauthor”) ma pełnomocnictwo do reprezentowania pozostałych współautorów w tym zakresie. Autorzy są proszeni o podpisanie stosownego oświadczenia w tej sprawie.
