Internet jako jedna z płaszczyzn kultywowania tradycji wśród Łemków
Słowa kluczowe:
Facebook, internet, Łemkowie, social mediaAbstrakt
Media społecznościowe od ponad dekady mają bardzo duży wpływ na ludzkie życie. To one pozwalają na wymianę informacji, czy poniekąd kontakt z drugim człowiekiem. Obecnie, niemalże każda osoba, żyjąca w dobie globalizacji, obserwuje zachodzące na świecie przemiany, stara się im sprostać, stawiając sobie nowe wyzwania. Ale czy przez to nie zapomina o swoich korzeniach, zwłaszcza tych usilnie pielęgnowanych przez rodziców i dziadków? A może to najnowsze technologie pozwalają na nowo poznać swoje dziedzictwo kulturowe? Na te i inne problemy badawcze autorka postara się odpowiedzieć w poniższym tekście.Bibliografia
Barwiński, M. (2017, 15 marzec). Łemkowszczyzna jako region etniczno-historyczny. Pozyskano z http://geopol.geo.uni.lodz.pl/?page_id=204
Barwiński, M. (2017, 15 marzec). Przyczyny i konsekwencje zmian zaludnienia Łemkowszczyzny w XX wieku. Pozyskano z http://geopol.geo.uni.lodz.pl/?page_id=204
Barwiński, M. (2017, 15 marzec). Rozmieszczenie i liczebność Łemków w Polsce na podstawie wyników spisu powszechnego z 2002 roku – uwarunkowania i kontrowersje. Pozyskano z http://geopol.geo.uni.lodz.pl/?page_id=204
Dudra, S. (2012). Stowarzyszenie Łemków jako jeden z elementów tożsamości narodowej. W: S. Dudra, B. Halczak, R. Drozd, I. Betko, M. Smigel (red.), Łemkowie, Bojkowie, Rusini – historia, współczesność, kultura materialna i duchowa. Słupsk–Zielona Góra: Druk-Art.
Falkowski, J. Pasznicki, B. (1935). Na pograniczu łemkowsko-bojkowskim. Lwów: Nakładem Towarzystwa Ludoznawczego.
Gajewski, K. (2015). Rozwój medialnych kultur uczestnictwa a historia idei sztucznej inteligencji. W: K. Kopeckiej-Piech (red.), Zmiany medialne i komunikacyjne w stronę innowacyjności. Gdańsk: Wydawnictwo Naukowe Katedra.
Halczak, B. (2014). Dzieje Łemków. Od średniowiecza do współczesności. Warszawa: TYRSA.
Kwilecki, A. (1974). Łemkowie. Zagadnienia migracji i asymilacji. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Lach, J. (1975). Ewolucja i typologia krajobrazu Beskidu Niskiego z uwzględnieniem gospodarczej działalności człowieka. Kraków: Wydawnictwo Naukowe WSP.
Leszczycki, S. (1935). Zarys antropogeniczny Łemkowszczyzny. Wierchy. Rocznik Poświęcony Górom i Góralszczyźnie, 13.
Marcinkiewicz, S. (2014). Internet w procesach migracyjnych na przykładzie polskich migrantów w Irlandii. Studium e-tnologiczne. Olsztyn: Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie.
Michna, E. (1995). Łemkowie. Grupa etniczna czy naród? Kraków: Nomos.
Misiło, E. (1993). Akcja „Wisła”. Warszawa: Archiwum Ukraińskie.
Moklak, J. (2013). Społeczność łemkowska w okresie Drugiej Rzeczypospolitej – aktywność polityczna. W: B. Machul-Telus (red.), Łemkowie. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe.
Nowak, J. (2013). O badaniu kultur popularnych online. W: T. Gackowski (red.), Nowe media. Wyzwania i ograniczenia. Warszawa: Instytut Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego.
Okulska, J. (2008). Tożsamość etniczno-kulturowa Łemków w środkowej części Beskidu Niskiego w świetle badań socjologicznych. Gorlice: Zjednoczenie Łemków.
Pecuch, M. (2009). Tożsamość kulturowa Łemków w zachodniej Polsce i na Ukrainie. Studium porównawcze. Gorzów Wielkopolski: Zjednoczenie Łemków.
Pieradzka, K. (1939). Na szlakach Łemkowszczyzny. Kraków: Nakładem Komitetu do Spraw Szlachty Zagrodowej na Wschodzie Polski przy Towarzystwie Rozwoju Ziem Wschodnich.
Pisuliński, J. (2017). Przesiedlenie ludności ukraińskiej z Polski do USRR w latach 1944–1947. Rzeszów: Libra.
Polańska, K. (2013). Sieci społecznościowe. Wybrane zagadnienia ekonomiczno-społeczne. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Szkoła Główna Handlowa w Warszawie.
Rajman, J. Górz, B. (1995). Tendencje demograficzne i osadnicze na terenach przygranicznych Polski południowo-wschodniej. W: J. Kitowski, Z. Zioło (red.), Przemiany struktur społeczno-geograficznych obszarów przygranicznych. Warszawa–Kraków–Rzeszów: UMCS.
Reinfuss, R. (1936). Łemkowie. Wierchy. Rocznik Poświęcony Górom i Góralszczyźnie, 13.
Reinfuss, R. (1990). Śladami Łemków. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”.
Rieger, J. (1987). Łemkowie i ich język. W: Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze Zarząd Główny Komisja Turystyki Górskiej (red.), Łemkowie kultura – sztuka – język. Warszawa–Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”.
Rieger, J. (1995). Słownictwo i nazewnictwo łemkowskie. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Semper.
Rozkrut, D. (2016, 10 październik). Społeczeństwo informacyjne w Polsce w 2015 r. Pozyskano z http://stat.gov.pl/download/gfx/portalinformacyjny/pl/defaultaktualnosci/2/5/1/spoleczenstwo_informacyjne_w_polsce_2015_-_notatka.pdf
Smoleński, J. (1935). Łemkowie i Łemkowszczyzna. Wierchy. Rocznik Poświęcony Górom i Góralszczyźnie, 13.
Soja, M. (2017, 4 kwiecień). Struktura narodowościowa i etniczna polski w świetle wyników narodowego spisu powszechnego ludności i mieszkań z 20 maja 2002 r. Pozyskano z file:///C:/Users/hp/Downloads/Maria_Soja_2005_Struktura_narodowosciowa_i_etniczna_Polski_w_swietle_wynikow_Narodowego_Spisu_Po.pdf
Syrnyk, J. (2012). Struktury organizacyjne Łemków w PRL. W: S. Dudra, B. Halczak, R. Drozd, I. Betko, M. Smigel (red.), Łemkowie, Bojkowie, Rusini – historia, współczesność, kultura materialna i duchowa. Słupsk–Zielona Góra: Druk-Art.
Trzeszczyńska, P. (2013). Folkloryzm i postfolkloryzm w kulturze łemkowskiej w Polsce. W: B. Machul-Telus (red.), Łemkowie. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe.
Zięba, A. (2013). Wokół sporów o etnogenezę Łemków. W: B. Machul-Telus (red.), Łemkowie. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Złożenie artykułu do druku oznacza wyrażenie zgody na bezpłatne (tj. bez honorariów autorskich) przeniesienie autorskich praw majątkowych na Wydawcę i zezwolenie na wydanie pracy w postaci drukowanej w dowolnej liczbie egzemplarzy oraz zamieszczenie jej w postaci otwartego dostępu na stronie internetowej czasopisma, w bibliotekach cyfrowych oraz innych cyfrowych platformach wydawniczych, z którymi Wydawca zawarł lub zawrze stosowne porozumienie o udostępnianiu. W przypadku artykułów wieloautorskich przyjmuje się, że autor zgłaszający pracę („correspondingauthor”) ma pełnomocnictwo do reprezentowania pozostałych współautorów w tym zakresie. Autorzy są proszeni o podpisanie stosownego oświadczenia w tej sprawie.