Typologia demograficzna gmin województwa małopolskiego w latach 1986–2016
DOI:
https://doi.org/10.24917/20845456.14.8Słowa kluczowe:
demografia, gminy, ludność, miasto, obszar wiejski, typologiaAbstrakt
Województwo małopolskie z uwagi na duże zróżnicowanie procesów społeczno-gospodarczych może być dobrym przykładem zachodzących w całym kraju przemian. Zaobserwowano w nim zarówno gminy depopulacyjne, stagnujące, jak i jednostki stale zwiększające liczbę mieszkańców. Odmienne zachowania demograficzne obserwowane są naturalnie na obszarach wiejskich i w miastach, które w większym zakresie powielają ogólnie zachodzące tendencje.
Celem opracowania było przeprowadzenie typologii wszystkich gmin w województwie małopolskim w zakresie składników przyrostu rzeczywistego ludności. Wybrana przez autorów metoda J.W. Webba (1963) pozwala w sposób syntetyczny przedstawić bilans ruchu naturalnego i wędrówkowego ludności oraz określić typ zachodzących w jednostce zmian. Analizę przeprowadzono dla danych z okresu 1986-2016, w oparciu o 8 podstawowych typów wydzielonych przez J.W. Webba (A-H).
Bibliografia
Bański, J. (2008). Wiejskie obszary problemów demograficznych. W: Wybrane zagadnienia systemów informacji przestrzennej i obszarów problemowych rolnictwa w Polsce, Studia i Raporty IUNG-PIB, 12, Program wieloletni 2005–2010. Puławy: IUNG.
Długosz, Z. (2001). Próba dynamicznej typologii ruchu ludności w świetle klasyfikacji Webba na przykładzie województwa małopolskiego. W: B. Kortus (red.), Człowiek i przestrzeń. Kraków: IGiGP UJ, 61–70.
Długosz, Z., Kurek, S. (2009). Stan, przemiany i perspektywy starzenia się ludności na obszarze Karpat Polskich. W: Z. Górka, A. Zborowski (red.), Człowiek i rolnictwo. Kraków: IGiGP UJ, 161–170.
Flaga M. (2008). Zmiany zaludniernia na obszarach wiejskich woj. lubelskiego po roku 1989. Annales UMCS, Sec. B, 57
Gawryszewski A. (2007). Zmiany w rozmieszczeniu, ruchu naturalnym, migracjach i strukturze ludności Polski, 1918–2005. Przegląd Geograficzny, 79, 3–4.
Kurek S. (2008). Typologia starzenia procesu starzenia się ludności miast i gmin Polski na tle jego demograficznych uwarunkowań. Przegląd Geograficzny, 79, 1.
Kwiatek-Sołtys A. (2005). Małe miasta woj. małopolskiego na przełomie XX i XXI wieku. Biuletyn KPZK PAN, z. 220.
Kwiatek-Sołtys A. (2017). Własność gruntów, a poziom rozwoju małych miast w Polsce, ujęcie typologiczne. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego.
Pięcek B. (2007). Wiejskie obszary wyludnienia w Polsce. Wiadomości Statystyczne, 12.
Potrykowska A. (2007). Przestrzenne zróżnicowanie sytuacji demograficznej w Polsce. Tendencje i perspektywy. Przegląd Geograficzny, 79, 3–4.
Prochownik A. (1965). Przemiany struktury osadniczo-agrarnej wsi powiatu proszowickiego od połowy XIX wieku do 1960 roku (na wybranych przykładach). Dokumentacja Geograficzna, z. 6.
Rosner A. (2012). Zmiany rozkładu przestrzennego zaludnienia obszarów wiejskich. Wiejskie obszary zmniejszające zaludnienie i koncentrujące ludność wiejską. Warszawa: IRWiR PAN.
Soja M. (2008). Cykle rozwoju ludności Karpat Polskich w XIX i XX wieku. Kraków: Wyd. Instytutu Geografii i Gospodarki Przestrzennej UJ.
Uliszak R. (2013). Wizja wsi małopolskiej – rok 2015 – spodziewane scenariusze zmian. W: Polska wieś w perspektywie długookresowej – ujęcie regionalne. Studia Obszarów Wiejskich, tom XXXI, Warszawa.
Webb J.W. (1963). The natural and migrational components of population changes in England and Wales, 1921–1931. Economic Geography, 39(2), 130–148.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Złożenie artykułu do druku oznacza wyrażenie zgody na bezpłatne (tj. bez honorariów autorskich) przeniesienie autorskich praw majątkowych na Wydawcę i zezwolenie na wydanie pracy w postaci drukowanej w dowolnej liczbie egzemplarzy oraz zamieszczenie jej w postaci otwartego dostępu na stronie internetowej czasopisma, w bibliotekach cyfrowych oraz innych cyfrowych platformach wydawniczych, z którymi Wydawca zawarł lub zawrze stosowne porozumienie o udostępnianiu. W przypadku artykułów wieloautorskich przyjmuje się, że autor zgłaszający pracę („correspondingauthor”) ma pełnomocnictwo do reprezentowania pozostałych współautorów w tym zakresie. Autorzy są proszeni o podpisanie stosownego oświadczenia w tej sprawie.
