Mała energetyka wodna na Pomorzu Zachodnim – historia i współczesność
Słowa kluczowe:
energia wodna, MEW, odpływ jednostkowy, potencjał hydroenergetyczny, przepływ rzeczny, województwo zachodniopomorskieAbstrakt
Artykuł stanowi pracę przeglądową dotyczącą małej energetyki wodnej w Polsce, ze szczególnym uwzględnieniem Pomorza Zachodniego. Cel pracy stanowi przedstawienie stanu aktualnego w odniesieniu do przeszłości oraz zaprezentowanie potencjału hydroenergetycznego opisywanego obszaru. Określono go, między innymi, poprzez wyznaczenie odpływów jednostkowych z określonych zlewni oraz zmienności przepływów na wybranych rzekach Pomorza Zachodniego. Wartości te obliczono na podstawie rocznych oraz średnich wieloletnich wartości miesięcznych przepływów z lat 1951-1995.
Potencjał hydroenergetyczny Pomorza Zachodniego, na tle nizinnej Polski, jest znaczny. Wynika to ze stosunkowo dużych opadów warunkujących duże odpływy jednostkowe oraz znacznych deniwelacji terenu, zwłaszcza na Pojezierzu Drawskim. Istnieją wszakże na terenie województwa zachodniopomorskiego obszary niemalże całkowicie pozbawione możliwości produkcji energii w hydroelektrowniach ze względu na płaski teren, a także bardzo małe sumy opadów zasilających cieki.
Istniejący potencjał hydroenergetyczny jest aktualnie wykorzystywany w dużo mniejszym stopniu niż w przeszłości. Może to ulec zmianie w sytuacji konieczności prowadzenia gospodarki niskoemisyjnej, do czego obligują Polskę zobowiązania międzynarodowe, zwłaszcza unijne.
Bibliografia
Boyle, G. (2004). Renewable energy: power for a sustainable future. Oxford: OUP.
Butowski, L., Wąsowicz, E. (2004). Ramowy Program Rozwoju Turystyki Dorzecza Parsęty. Związek Miast i Gmin Dorzecza Parsęty. Pozyskano z http://parseta.org.pl.
Byczkowski, A. (1996). Hydrologia, t. II. Warszawa: Wydawnictwo SGGW.
Dąbrowska, S. (2004). Wysokości względne. W: Cz. Koźmiński, B. Michalska (red.), Atlas zasobów i zagrożeń klimatycznych Pomorza. Szczecin: Wydawnictwo AR, 2.
Dolata, B. (2012). Polski rynek energetyki wodnej na tle hydronergetyki krajów Unii Europejskiej. Energetyka Wodna, 1/2012, 30–33.
Fal, B., Bogdanowicz, E., Czernuszenko, W., Dobrzyńska, I., Koczyńska, A. (2000). Przepływy charakterystyczne głównych rzek polskich w latach 1951–1995. Materiały Badawcze IMGW, seria: Hydrologia i Oceanologia, 26, Warszawa: Wydawnictwo IMGW.
Gutry-Korycka, M., Sadurski, A., Kundzewicz, Z., Pociask-Karteczka, J., Skrzypczyk, L. (2014). Zasoby wodne i ich wykorzystanie. Nauka, 1, 77–98.
Kassenberg, A., Świerkula, E. (2015). Polska niskoemisyjna, od idei do działania. Warszawa: Instytut na rzecz Ekorozwoju.
Kistowski, M. (2012). Atlas sozologiczny gmin Polski 2000–2009. Gdańsk: Uniwersytet Gdański, 204.
Koźmiński, Cz., Michalska, B., Czarnecka, M. (2012). Klimat województwa zachodniopomorskiego. Szczecin: ZUT i US.
Kożuchowski, K. (2011). Klimat Polski. Nowe spojrzenie. Warszawa: PWN.
Lewandowski W. (2012). Proekologiczne odnawialne źródła energii. Warszawa: Wydawnictwo WNT.
Mikulski, Z. (1998). Gospodarka Wodna, Warszawa: PWN.
Noskowiak, M. (2010). Małe elektrownie wodne. Jak odpowiednio przygotować się do realizacji inwestycji. Pozyskano z http:// www.cire.pl.
Sobolewski, M. (2010). Perspektywy wykorzystania odnawialnych źródeł energii w Polsce. Studia BAS, 1 (21), 267–290.
http:// eregion.wzp.pl (dostęp: 5.09.2016)
http://www.parseta.org.pl (dostęp: 5.09.2016)
http:// www.rzgw.szczecin.pl (dostęp: 7.04.2016)
http:// www.uwm.edu.pl (dostęp: 5.09.2016)
http:// www.zielona-energia.cire.pl (dostęp: 7.04.2016)
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Złożenie artykułu do druku oznacza wyrażenie zgody na bezpłatne (tj. bez honorariów autorskich) przeniesienie autorskich praw majątkowych na Wydawcę i zezwolenie na wydanie pracy w postaci drukowanej w dowolnej liczbie egzemplarzy oraz zamieszczenie jej w postaci otwartego dostępu na stronie internetowej czasopisma, w bibliotekach cyfrowych oraz innych cyfrowych platformach wydawniczych, z którymi Wydawca zawarł lub zawrze stosowne porozumienie o udostępnianiu. W przypadku artykułów wieloautorskich przyjmuje się, że autor zgłaszający pracę („correspondingauthor”) ma pełnomocnictwo do reprezentowania pozostałych współautorów w tym zakresie. Autorzy są proszeni o podpisanie stosownego oświadczenia w tej sprawie.