Potencjał geoturystyczny obszarów chronionych Lasu Wolskiego w Krakowie i możliwość jego wykorzystania w procesie geoedukacji
DOI:
https://doi.org/10.24917/20845456.21.9Słowa kluczowe:
geoedukacja, geologia, geoturystyka, Kraków, Las Wolski, obszary chronioneAbstrakt
Za główny cel przyjęto analizę potencjału geoturystycznego obszarów chronionych Lasu Wolskiego w Krakowie oraz możliwości jego wykorzystania w procesie geoedukacji. Aby go osiągnąć, przestudiowano krajową literaturę naukową i popularnonaukową. Dokonano także analizy materiałów archiwalnych i stron internetowych. Ponadto zrealizowano badania terenowe. Sporządzono również waloryzację na podstawie metody opracowanej przez Doktor i in. (2015). Dodatkowo przeprowadzono badania ankietowe w celu dokonania oceny zagospodarowania turystycznego i geoturystycznego omawianego obszaru. Podjęte badania wykazały, że turyści wykazują znaczne zainteresowanie geologią, są również chętni do poszerzenia swojej wiedzy w tym zakresie. Na podstawie zgromadzonych danych oraz obserwacji własnych stwierdzono, iż Las Wolski i zlokalizowane w nim obszary chronione odznaczają się dużym potencjałem geoturystycznym, który nie jest jednak w pełni wykorzystany. Dlatego też przygotowano szereg materiałów, które w przyszłości mogłyby umożliwić geoedukację oraz promocję geologicznych walorów omawianego obszaru. Zaprojektowano trasę geoturystyczną i tablice geoturystyczne. Stworzono również quest, który cieszył się szczególnym zainteresowaniem wśród respondentów, gdyż ankietowani docenili pomysł popularyzowania dziedzictwa Ziemi poprzez rozrywkę.
Bibliografia
Balon, J., Krąż, P. (2021). Brama Krakowska. W: A. Richling, J. Solona, A. Macias, J. Balon, J. Borzyszkowki, M. Kistowski (red.), Regionalna geografia fizyczna Polski. Poznań: Bogucki Wydawnictwo Naukowe, 453–457.
Doktor, M., Miśkiewicz, K., Welc, E., Mayer, W. (2015). Kryteria waloryzacji geoturystycznej na potrzeby różnego rodzaju odbiorców. Geotourism, 3–4(42–43), 25–38.
Florek, M., Florek, M. (2009). Przewodnik po eremie Kamedułów na Bielanach w Krakowie. Kraków: Wydawnictwo M.
Hose, T. (1995). Selling the Story of Britain’s Stone. Environmental Interpretation, 10(2), 16–17.
Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obszaru „Las Wolski”. Opracowanie ekofizjograficzne podstawowe (2007). Kraków.
Ptaszycka-Jackowska, D., Maciejowski, W. (2011). Przyrodnicze uwarunkowania rozwoju turystyki i rekreacji. W: M. Mika (red.), Kraków jako ośrodek turystyczny. Kraków: Instytut Geografii i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu Jagiellońskiego, 57–86.
Rąkowski, G., Smogorzewska, M., Walczak, M. (2007). Rezerwaty przyrody w Polsce Południowej. Warszawa: Dział Wydawnictw Instytutu Ochrony Środowiska.
Rutkowski, J. (2007). Objaśnienia do Szczegółowej Mapy Geologicznej Polski 1:50 000. Arkusz Kraków 973. Warszawa: Państwowy Instytut Geologiczny.
Sikora, Z., Podwika, M. (2011). Szlak Lasów Miejskich Krakowa. Przewodnik turystyczny. Kraków: Fundacja Miejski Park i Ogród Zoologiczny w Krakowie.
Zarządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 19 września 1959 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody (M.P. z 1959 r. Nr 82, poz. 435).
Zarządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 28 grudnia 1957 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody (M.P. z 1958 r. Nr 9, poz. 54).
Zarządzenie Ministra Leśnictwa z dnia 25 sierpnia 1953 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody (M.P. z 1953 r. Nr 84, poz. 994).
Netografia:
Państwowy Instytut Geologiczny. Państwowy Instytut Badawczy (2024, 25 marzec). jaskiniepolski.pgi.gov.pl
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2025 Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis Studia Geographica
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Złożenie artykułu do druku oznacza wyrażenie zgody na bezpłatne (tj. bez honorariów autorskich) przeniesienie autorskich praw majątkowych na Wydawcę i zezwolenie na wydanie pracy w postaci drukowanej w dowolnej liczbie egzemplarzy oraz zamieszczenie jej w postaci otwartego dostępu na stronie internetowej czasopisma, w bibliotekach cyfrowych oraz innych cyfrowych platformach wydawniczych, z którymi Wydawca zawarł lub zawrze stosowne porozumienie o udostępnianiu. W przypadku artykułów wieloautorskich przyjmuje się, że autor zgłaszający pracę („correspondingauthor”) ma pełnomocnictwo do reprezentowania pozostałych współautorów w tym zakresie. Autorzy są proszeni o podpisanie stosownego oświadczenia w tej sprawie.
