Nauczanie geografii regionalnej Polski a przełamywanie stereotypowego... postrzegania regionu i miasta na przykładzie konurbacji górnośląskiej oraz Łodzi
DOI:
https://doi.org/10.24917/20845456.12.7Słowa kluczowe:
konurbacja górnośląska, Metropolia Śląsko-Zagłębiowska, Łódź, edukacja geograficzna, górnictwo, włókiennictwo, przemysł, usługi, turystyka kulturowa, metropolizacjaAbstrakt
W konurbacji górnośląskiej oraz w Łodzi w wyniku transformacji gospodarczej zaszły diametralne zmiany gospodarcze. Uwidaczniają się one w strukturze zatrudnienia oraz w strukturze produkcji. Wzrosło zatrudnienie w usługach, a zmalało w przemyśle. Tradycyjne działy przemysłu uległy znaczącemu ograniczeniu lub zanikły. W miastach konurbacji górnośląskiej dotyczy to przede wszystkim górnictwa węgla kamiennego i hutnictwa, a w Łodzi - włókiennictwa. Dalsze zmiany, również krajobrazowe zachodzą w efekcie metropolizacji i rozwoju funkcji metropolitalnych. W miastach Metropolii Śląsko-Zagłębiowskiej, na terenach pokopalnianych powstały nowoczesne kompleksy usługowe, kulturalne oraz rekreacyjne. W Łodzi część dawnych fabryk włókienniczych również dostosowano do nowych funkcji. Dawne tradycje przemysłowe stały się elementem dziedzictwa kulturowego i przyczyniły się do rozwoju turystyki postindustrialnej.Bibliografia
Barwiński M. (2017). Rozwój przestrzenny oraz przemiany funkcjonalne i społeczne Łodzi – uwarunkowania geograficzno-polityczne, https://mengov.pl (dostęp 21.09.2018).
Crompton, J. L. (1979). An assessment of the image of Mexico as a vacation destination and the influence of geographical location upon that image. Journal of Travel Research, 18, 18–23.
Jakóbczyk-Gryszkiewicz J. (2011). Łódź u progu XXI wieku. Studia miejskie, 4, 131–138.
Jędruszkiewicz J, Moniewski P. (2015). Ślady industrialnej przeszłości Jasienia w przestrzeni turystycznej Łodzi. Turyzm, 25 (2), 37–47.
Łódź – potencjał rozwojowy miasta i możliwości wzrostu, Biuro Strategii Miasta, Łódź, Urząd Miasta Łodzi, 2017.
Michałowski A. (red.). (2002). Krajobraz kulturowy Łodzi i województwa łódzkiego w nauczaniu młodzieży, warsztaty dla nauczycieli i metodyków, Warszawa, Ośrodek Zabytkowego Krajobrazu. Narodowa Instytucja Kultury.
Myga-Piątek U. (2012). Krajobrazy kulturowe, aspekty ewolucyjne i typologiczne, Katowice, Uniwersytet Śląski.
Plit J. (2016). Krajobrazy kulturowe Polski i ich przemiany. Prace Geograficzne IGiPZ, 253.
Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2017 r. Warszawa, Główny Urząd Statystyczny, 2018.
Rocznik statystyczny Rzeczpospolitej Polskiej. Warszawa, Główny Urząd Statystyczny, 2018.
Statystyka Łodzi. Łódź, Urząd Statystyczny w Łodzi, 2016.
Stawasz D., Banachowicz B. (2011). Łódź po 20 latach transformacji – osiągnięcia i perspektywy dalszego rozwoju. Studia Miejskie, 4, 139–152.
Szczęsna J. (2010). Koncepcja edukacji krajobrazowej na poziomie szkolnym w odniesieniu do kierunków nauki o krajobrazie. Annales UMCS, LXV, (1), 210–257.
Szromnik, A. (2016). Marketing terytorialny. Miasto i region na rynku, Warszawa, Wolters Kluwer Polska.
Tkocz M. (2015). Tradycyjny okręg przemysłowy z perspektywy 25-lecia funkcjonowania w gospodarce rynkowej w Polsce. Przykład Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego. Prace Komisji Geografii Przemysłu Polskiego Towarzystwa Geograficznego, 29, (4), 112–126.
Zuzańska-Żyśko E. (2016). Procesy metropolizacji. Teoria i praktyka, Warszawa, Wyd. Nauk. PWN.
Żemła M., Szubert M. (2018). Wizerunek miast konurbacji górnośląskiej – wyzwanie przełamywania stereotypów, (w druku).
Strony internetowe:
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Złożenie artykułu do druku oznacza wyrażenie zgody na bezpłatne (tj. bez honorariów autorskich) przeniesienie autorskich praw majątkowych na Wydawcę i zezwolenie na wydanie pracy w postaci drukowanej w dowolnej liczbie egzemplarzy oraz zamieszczenie jej w postaci otwartego dostępu na stronie internetowej czasopisma, w bibliotekach cyfrowych oraz innych cyfrowych platformach wydawniczych, z którymi Wydawca zawarł lub zawrze stosowne porozumienie o udostępnianiu. W przypadku artykułów wieloautorskich przyjmuje się, że autor zgłaszający pracę („correspondingauthor”) ma pełnomocnictwo do reprezentowania pozostałych współautorów w tym zakresie. Autorzy są proszeni o podpisanie stosownego oświadczenia w tej sprawie.
