Selected features of socio-demographic structure of a postmilitary town that emerged after the decommissioning of the Soviet Army’s secret military base in Poland – the Borne Sulinowo example
Słowa kluczowe:
closed cities, garrisons, military bases, post-military areasAbstrakt
The goal of the paper was to present the selected socio-demographic features of Borne Sulinowo, a unique town in Poland, established within the area of the former secret military base of the Soviet Army and never used for non-military purposes before 1993. Borne Sulinowo is located in the north-west, approx. 20 kilometres from Szczecinek town. Before the World War II it had been a German garrison with the Wehrmacht Artillery School and after 1945 the area was taken over by the Soviet Army. The troops were present there until the end of 1992. Once the Soviet soldiers and officers have left the garrison, new Polish inhabitants started to come to Borne Sulinowo and develop the “new” town. That is why the socio-demographic structure of the town in its first 20 years (1993-2013) was peculiar, and so were the factors determining its transformation. The influence of the military past on the structure of Borne Sulinowo population has been shown in the paper. In 2013 the population of Borne Sulinowo consisted of approximately 4900 people; 60% of whom were between 18 and 59 years old. People under 18 made up 18% of the total population, whilst inhabitants over 60-22%. Because of the short Polish history of the town and the lack of traditions, Borne Sulinowo’s citizens are not fully integrated. Most of them came from different regions of Poland, thus having various backgrounds and cultures.Bibliografia
Biały, A. (1993). Borne Sulinowo bez tajemnic. Powrót miasta. Gazeta Wyborcza, 13, 10.
Dom Pomocy Społecznej w Bornem Sulinowie (2015, 4 stycznia). Retrieved from: http://www.dps.dpsborne.eu
Gawryś, F. (1996). Czy Borne umrze śmiercią naturalną? Krótka historia leśnego miasta. Rzeczpospolita, 150, 6.
Główny Urząd Statystyczny (2015, 25 stycznia). Retrieved from: http://www. stat.gov.pl
Krogulski, M. (2001). Okupacja w imię sojuszu. Armia Radziecka w Polsce 1956–1993. Warszawa: Wydawnictwo von Borowiecky.
Łazarewicz, C., Sztyler, A. (1993). Borne dla bogaczy. Gazeta Wyborcza Koszalin, 187, 5.
Małachowski, K., Szymańska, D. (1995). Borne Sulinowo u progu swego rozwoju. Czasopismo Geograficzne, 66, 61–68.
Ostrowski, Z., Szczepański, M. (1992). Pożegnanie z armią. Warszawa: Czytelnik.
Pawlak, W. (2012). Borne Sulinowo – miasto trzech kultur. Plan miasta w skali 1:4500. Borne Sulinowo: Biuro Geodezyjno-Kartograficzne Waldemar Pawlak.
Płoskoń, A. (2014). Wybrane cechy społeczno-demograficzne Bornego Sulinowa jako miasta powstałego po likwidacji tajnej bazy wojsk Armii Radzieckiej. In: A. Zborowski (ed.), Człowiek – Społeczeństwo – Przestrzeń. Kraków-Myczkowce: Instytut Geografii i Gospodarki Przestrzennej UJ, Centrum Kultury Ekumenicznej, 51-66.
Skowronek, T. (2014). Zapomniane igrzyska. Borne Sulinowo – fakty i legendy, 2, 3–24.
Strategia rozwoju miasta i gminy Borne Sulinowo na lata 2004–2019. (2003). Borne Sulinowo: Urząd Miasta i Gminy Borne Sulinowo.
Strategia rozwoju turystyki w gminie Borne Sulinowo na lata 2009–2015. (2009). Borne Sulinowo: Urząd Miasta i Gminy Borne Sulinowo.
Szymański, B. (2009, 5 stycznia). Ostateczne wycofanie wojsk radzieckich z Polski. Retrieved from: http://tematy.wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/ostateczne+wycofanie
Urząd Miejski w Bornem Sulinowie (2015, 25 stycznia). Retrieved from: http://www. bornesulinowo.pl
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Złożenie artykułu do druku oznacza wyrażenie zgody na bezpłatne (tj. bez honorariów autorskich) przeniesienie autorskich praw majątkowych na Wydawcę i zezwolenie na wydanie pracy w postaci drukowanej w dowolnej liczbie egzemplarzy oraz zamieszczenie jej w postaci otwartego dostępu na stronie internetowej czasopisma, w bibliotekach cyfrowych oraz innych cyfrowych platformach wydawniczych, z którymi Wydawca zawarł lub zawrze stosowne porozumienie o udostępnianiu. W przypadku artykułów wieloautorskich przyjmuje się, że autor zgłaszający pracę („correspondingauthor”) ma pełnomocnictwo do reprezentowania pozostałych współautorów w tym zakresie. Autorzy są proszeni o podpisanie stosownego oświadczenia w tej sprawie.